Gazeta millat vijdoni, xalqning uygʻoq yuragi

Suhbatlardan birida gapdan gap chiqib, kimdir gazetalarning umri tugaganini aytib qoldi. Oʻtirganlardan biri bu qanday sodir boʻlarkin, odamlarning olamdan oʻtganini koʻrganmanu lekin gazetaning ham qazoi qadari yetishini bilmas ekanman, degandek gap boshlagan edi, boshqasi uning soʻzini sharta boʻlib: bizlarda hali gazeta va matbuot oʻlmaydi. Agarda oʻlganida ana Stalin, Xrushchev, Brejnev, yana Chernenko deganlarini davrida nes nobut boʻlib ketardi. Odatda davlat va jamiyat orasida har doim gazetaning oʻz oʻrni boʻlgan. Qolaversa gazeta kundalik hayot uchun ham juda muhim,-dedi. 
Yarim hazil, yarmi esa chin qilib aytilgan ushbu gap yigʻilganlar ichida kulgiga, yakunida esa murosasiz bahsga aylanib ulgurdi. 
Hali gazeta soʻzini maʼnosini bilish u yoqda tursin, Turkustonda (hozirgi Oʻzbekiston)da ilk gazetaning yaratilishi, chop etilishi qancha mashaqqatlar, azob-uqubatlar evaziga boʻlganini bilmaydigan yosh blogger va internet jurnalisti uchun bu gaplar afsonadek tuyuldi chogʻi, miyigʻida kulib qoʻydi.  
1937 yilda otasi va akasi otilib ketgan Ramazon boboga yigitchalarning kinoyali irjayishi yoki kulgisi ogʻir botdi chamamda, ularga qarab: 
-Fayzulla Xoʻjayev, Akmal Ikromov, Sharof Rashidovlardek buyuk rahbarlar nega gazetaga, matbuotga beʼtibor boʻlmaganini aytinglar-chi? Ilm-maʼrifat, maʼnaviyat homiysi boʻlganiga sabab nima edi? Umrining soʻngiga qadar Ozod Sharafiddinov adabiyotdan, kitobdan, gazetadan ayro tushmaganini bilasizlarmi? 
Yigitlarning nigohi yer chizdi. Nahotki hozirgi avlod buyuk isteʼdod, bilim sohiblari boʻlgan bobolarining gazetani qanchalik sevganligini, ulugʻlaganligini bilishmasa? Yoki bugungi yigirma birinchi asrning ayrim odamlari (agar odam deb boʻlsa) yoki unsurlari ular ongini zahrlashdimi?  
Nafaqat bizning bolalarimiz, balki nabira va chevaralarimiz ham gazeta oʻqib ulgʻayishadi. Chunki GAZETA MILLAT VIJDONI, XALQNING UYGʻOQ YURAGI. 
Umid Xudoyqulov.