Olisda koʻringan uy

Bir oʻrmon boʻlarkan. Shu oʻrmon ichidagi kichkinagina kulbada chol-kampir turisharkan. Ularning bitta qizi boʻlarkan. Juda kambagʻal boʻlib, qoʻl uchida kun koʻrisharkan. Har kuni qizcha kechki payt ostonaga chiqib qarasa, uzoqdan bir uy koʻrinib turarkan. Uyning derazalari oltinday tovlanib, juda chiroyli koʻrinarkan. Qizchaning shunday ajoyib uyga havasi kelibdi, nima boʻlsayam uni bir koʻrmoqchi boʻlibdi.

U kimning uyi?

Kunlardan bir kuni uyidan chiqib, oʻsha tomonga qarab yuraveribdi. Yoʻl yuribdi, yoʻl yursayam moʻl yuribdi, oxiri oʻsha joyga yetib boribdi. Lekin shu payt toʻsatdan atrofga qorongʻi tushibdi. Qizcha oʻrmon ichida uxlab qolibdi. Bir mahal uygʻonib qarasa, oʻzi kelgan tomonda yana bir uy charaqlab turganmish. Uning ham oynalari xuddi oltinga oʻxshab yalt-yalt etib turganmish. Qizcha oldiniga hayron boʻlibdi, keyin bu uy oʻzlariniki ekanini, oftob nuri tushib, shunaqa yaraqlab turganini tushunibdi.